26/05/18 Over een antiheld en een klootzak

Bij deze beloof ik plechtig dat ik zoon nummer 2 niet langer ga aansporen om doelman te worden. (Ondanks de memorabele parade op de foto - bijna drie jaar terug - die me tot vandaag soms nog een glimlach van oor tot oor op het gezicht tovert.)
De multimiljonairs van Real trapten in de eerste helft ziekenhuisballen naar elkaar (of net niet) als waren het preminiemen met prut in hun ogen. Maar daar kraait geen haan naar - noch Aad, Marc of Jan achteraf. 
Voor een keeper daarentegen volstaat één moment van zinsverbijstering voor levenslange vernedering op YouTube. (Twee momenten van zinsverbijstering is natuurlijk van het slechte te veel, dus #jesuisSimonMignolet aujourd'hui.)

Drie anticlimaxen in één wedstrijd is ook van het slechte te veel. (Of vier, maar naar de tranen van Carvajal kraait zelfs geen hond.) 

Jammer, want de finale begon met een veelbelovende ouverture van Liverpool. Tot Ramos me er met de eerste anticlimax weer aan herinnerde waarom ik geen Real-liefhebber ben. (#jesuisaussiMoSalah aujourd'hui.) 

Vanavond heb ik trouwens de Klote Prijs Sergio Ramos boven de doopvont gehouden. Hij heeft hem vandaag meteen zelf gewonnen, en hij is ook de onbetwiste topfavoriet voor het WK. Sierduiker Nacho eindigde vandaag verdienstelijk tweede. 

Nee, ik ben echt geen Real-liefhebber. Daar verandert zelfs een Van Basten 88-ingeving zoals die van Gareth Bale niets aan. Ik hoop wel dat iemand ook op de knop drukt als zoon nummer 2 (of 1 of 3) ooit zóiets uit zijn sloffen tovert.

 

De Koperen Kogel